■ غزلی از امام بخش عمومی

چشم بیمار

من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم

چشم بیمار تورا دیدم وبیمار شدم

فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم

همچم منصور خریدار سر دار شدم

غم افلاک فکنده ست به جانم شرری

که به جان آمدم و شهره ی بازار شدم

در میخانه گشایید به رویم شب و روز

که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم

جامه ی زهد و ریا کندم و بر تن کردم

خرقه ی پیر خراباتی و هشیار شدم

واعظ شهر که از پند خود آزارم داد

از دم رند می آلوده مددکارم شد

بگذارید که از بتکده یادی بکنم

من که با دست بت میکده بیدار شدم

امام خمینی(ره)